Aan tafel zitten met zijn allen moet een gezellig moment zijn. Vaak is dit jammer genoeg niet. Dit komt vooral doordat de overprikkelingen aan tafel. Meerdere personen aan tafel die moe zijn en een vol hoofd hebben.
Vanavond was dit ook zo. En dan hebben we het geluk dat ikzelf en mijn man niet heel overprikkeld waren anders was het heel anders kunnen gaan dan hoe het vanavond gebeurt is.
Het ging al anders qua eten. We gingen restje eten vandaag waardoor we niet allemaal tegelijk ons eten hadden, want het kon 1 voor 1 opgewarmd worden. De meiden hadden wel tegelijk hun eten. Voor het eten als mijn man thuis is vouwen onze handen. Onze middelste was vandaag zo begonnen. Dit snapte ik wel want we zaten nog niet allemaal aan tafel en haar eten stond al wel op tafel. Mijn man zei tegen haar, "moeten we niet eerst handen vouwen". Voor haar gaf dit even schrikken. Toen begon ze te huilen. Toen we haar vroegen waarom moet je huilen. Was haar antwoord "mijn hoofd is vol en hier moet ik altijd van huilen" Toen onze jongste aan de beurt was om haar gebedje te doen was dit niet duidelijk. Dus mijn man vroeg wat zeg je. Hierom moest zij huilen, ze was heel moe. En ze vind het heel lastig als iemand aan haar vraagt wat ze zegt. Gelukkig samen doen ging het heel goed.
Als ik overprikkeld ben dan kan ik deze dingen niet hebben. Ik kan het niet snel verwerken. Achter komen waarom moeten ze huilen en wat hebben ze nodig. Gelukkig kon ik vandaag rustig blijven en bieden wat ze nodig hebben.
Dit waren jammer genoeg niet de enigste momenten van huilen. Doordat de kids moe waren en overprikkeld konden ze weinig hebben. En dan gaan ze snel huilen. Ik maakte al een opmerking leuk he een autistisch gezin. Op zulk momenten is het voor ons weer duidelijk. Dat onze meiden ook autistisch zijn, al zijn de jongste 2 nog niet gediagnostiseerd. We merken in ieder geval dat we niet een normaal gezin zijn. En dit is soms wel lastig. Want het is elke keer weer denken hoe zijn de kinderen en wat kunnen ze aan. Of juist tegen de meiden zeggen. Mama is niet in der doen en dan kan ik heel weinig hebben en dan moeten zij weer opletten wat ze doen.
Maar het ligt er ook aan. Hoe zijn we zelf. Als ik al overprikkeld was dan kan ik echt heel weinig hebben. Ik eindig dan altijd boven. Dit vind ik niet fijn. Maar dan heb ik rust nodig en de enigste plek waar ik rust krijg is boven op mijn kamer. Bij ons is elk avond weer kijken hoe is iedereen. Wie is er moe, overprikkeld enz. Jammer genoeg zijn er weinig avonden van lekker genieten van elkaar. Want er is altijd wel 1 of 2 die op zijn.
Reacties
Een reactie posten