Blijven vechten

 Afgelopen week heb ik jammer genoeg weer een mindere week gehad. Met heel veel verdrietige gedachtes. Gedachtes van ik kan niks, wat heb ik bereikt en wat heb ik mensen te bieden. Deze gedachtes komen af en aan bij mij. Vooral in periodes waarin ik alleen thuis zit geen werk heb en dingen die probeer te doen niks worden. Dan stop ik er heel veel energie in en een of ander manier hoeveel energie ik erin stop het wordt niks. Dit wordt dan zo frustrerend dat ik weer in een diep dal raak.

Ik zeg zelf er is continu een zwart monster met mij mee alleen die is de ene keer heel groot en de andere keer kleiner. Maar elke dag ben ik tegen die monster aan het vechten. Elke dag wil ik de monster niet laten winnen. Ik wil de monster niet mijn gedachtes en mijn humeur over laten nemen. Maar soms wint de monster dan ben ik te moe om te vechten. Dan heb ik geen energie om de monster weg te jagen. Ik voel mij dan schuldig tegen over mijn gezin, want zij hebben dan ook te maken met de monster. Zij zien een moeder/ partner die somber is en heel weinig kan hebben. Want als de monster aanwezig is kan ik weinig prikkels hebben. Dan heb ik nergens zin in. Staat bijna de hele dag een beeldscherm aan. Ik zorg dat de kinderen eten hebben enz. maar ik doe dan niks leuks met hun. Hier baal ik dan van en vind ik mij zelf geen goede moeder. En deze gedachtes voed de monster weer en hierdoor wordt de monster nog groter.

Gelukkig heb ik dit keer weer van de monster gewonnen. Dit weekend ging het heel slecht met mij. Mijn energie was op en ik wou niet meer vechten met de monster. Ik dacht laat de monster maar aanwezig zijn het hoeft niet meer van mij. Gelukkig heeft mijn man dit niet geaccepteerd. Hij is er voor mij geweest en heeft mij alles eruit laten gooien alle gedachtes, alle emoties. Wat heb ik die avond veel gehuild. Wat heb ik mij geschaamd, omdat ik mij zo voelde. Maar wat heb ik ook een energie gekregen om weer door te gaan met vechten. Om te zorgen dat die monster straks er niet meer is. Om de vrouw en moeder te zijn die ik heel veel jaren geleden was ( en nu heel af en toe). 

Soms is het lastig om de positieve dingen in het leven te zien. Vooral als er om je heen alleen maar minderen dingen gebeuren. Op zo moment wil je opgeven en toegeven aan de mindere dingen. Maar ik wil met mijn verhaal laten zien, geef niet op. Ik wil dit soms ook doen, maar doe het niet. Laat al je verdriet en boosheid er even uit stromen en ga dan vechten. Vecht voor de mooie momenten, voor de belangrijker personen in je leven. Ik ga dit ook doen.