Alweer de 2 dag van het jaar 2023. Een nieuw jaar nieuwe herinneringen en nieuwe uitdagingen. Dus allemaal nieuwe kansen. Jammer genoeg is mijn jaar niet goed begonnen. Hopelijk is dit geen voorbode voor het nieuwe jaar.
Ik ben zelf niet echt een type die iets heeft met oud en nieuw. We doen nooit wat bijzonders, geen tradities hierin huis. Niet samen oliebollen bakken of kniepertjes maken voor ons. Mijn man heeft zelf gewoon geklust. We zijn bezig met de kamer van onze middelste dochter. Verder ben ik totaal geen fan van vuurwerk. Die knallen geven mij zoveel prikkels en het continu schrikken is niet voor mij weggelegd. Toen ik klein was was ik er zelfs harstikke bang voor.
Sinds we kinderen hebben blijven we ook gewoon thuis met oud en nieuw. Heel af en toe 1 of 2 vrienden over de vloer. Lekker op de bank tv kijken. Maar afgelopen oud en nieuw wat anders. Met onze vriendengroep gingen we samen oud en nieuw vieren. 4 gezinnen bij elkaar. Heel gezellig maar ook heel erg veel prikkels.
Ik had weinig zin in oud en nieuw vieren bij onze vrienden. Dit kwam vooral omdat ik mij niet kon voorbereiden op hoe het zou zijn. Onze jongste dochter kon bij onze vrienden slapen, met nog 2 andere kinderen. De andere 6 kinderen zouden wakker blijven of op de bank kunnen slapen als ze het niet konden volhouden. Dit was voor ons de eerste keer dat we het zo zouden doen. Andere jaren legde we onze kinderen op bed en zouden we wel zien als ze wakker werden. Maar een hele avond met kinderen om mij heen kon ik me niks van voorstellen.
Ook zou er een vuurkorf buiten zijn, ze wouden eerst een partytent opzetten later is dit niet gebeurd door het weer. Maar omdat ze ook dingen buiten hadden was voor mij nu de vraag is het nou buiten of binnen. De kinderen zouden binnen zijn, maar wat hadden ze voor de volwassen in petto. Deze onzekerheid zorgde ervoor dat ik er totaal geen zin in had. Ik had natuurlijk gewoon kunnen vragen, maar was bang voor hun reacties. Want voel mij soms al anders en door deze vraag wordt dat alleen maar meer. Er waren nog meer onbekende dingen waardoor het voor mij heel lastig was om mij voor te bereiden. Hierdoor liep ik de hele dag met een error in mijn hoofd.
Met vol goede moet toch die kant op gegaan. Onze dochters hadden er heel veel zin in. In het begin was het ook heel gezellig. Al was het voor mij niet echt duidelijk zijn we nou binnen of buiten. Want dan waren ze buiten en opeens weer binnen. Heel verwarrend. Tegen 21.30 onze jongste met moeite naar bed gebracht. Merkte dat zij moe was en er niet gezelliger op werd.
En toen werd het 22.30 het moment dat alles slechter werd. Onze middelste werd moe. Andere kinderen werden steeds drukker om zich wakker te houden. Hierdoor werd ik steeds meer overprikkeld. Aan de tafel waren de volwassen die samen een gesprek wouden voeren. Bij de bank was de lawaai van kinderen, ruzie tussen mijn 2 oudste dochters. En mensen die van buiten naar binnen naar buiten gingen. Voor mij was het allemaal niet meer te plaatsen. En als ik het niet kan plaatsen en mijn kinderen hebben ruzie word ik boos. En toen begon mijn middelste ook nog te huilen. Hallo error.
Gelukkig kon ik mij snel herpakken. En bleek dat mijn middelste ook een volhoofd had. Zo vol dat der hoofd zeer deed. Ze wou graag naar huis en daar naar bed Gelukkig wonen wij op 50 m afstand dus met haar naar huis gegaan. Gezegd tegen mijn man dat ik hoopte dat hij met de andere 2 ook naar huis kwam.
Mijn dochter ging gelijk slapen. En toen zat ik alleen thuis. Mijn man had niks van mijn opmerking meegekregen en is met onze andere 2 dochters bij onze vrienden gebleven. Wat voelde ik mij op dat moment alleen. Want ik wist niet dat mijn man mijn opmerking niet meegekregen had. Zat ik daar naast een slapende dochter met oud en nieuw. Na een jaar van af en toe eenzaam voelen. Was dit heel confronterend. Achteraf had ik mijn man een berichtje moeten sturen om te vragen kom je ook nog naar huis en niet gelijk conclusies nemen. Maar ik ben een overdenker. Dus voor mij is logisch om alle te analyseren. Maar hierdoor denk ik op dat moment niet aan alle oplossingen.
Jammer genoeg is mijn jaar eenzaam begonnen. Onze dochter is gelukkig door blijven slapen. Mijn man is rond half 1 thuis gekomen met de andere 2 meiden. Gelukkig de eerste dag als gezin doorgebracht en leuke dingen gedaan. Hoe eenzaam het begin van het jaar en dag was, was de rest van de dag niet. Dus we gaan er maar van uit dat de rest van het jaar ook niet eenzaam is.
Heb weer dingen geleerd van dit moment. En we gaan voor een mooi jaar met mooie momenten. Hopelijk acceptatie, duidelijkheid en kunnen omgaan met mijn autisme. En handvaten om met de autisme van onze oudste dochter om te gaan. Op deze zoektocht en andere dingen neem ik jullie mee in deze blog.
Reacties
Een reactie posten