Moeder met autisme

 Afgelopen week heb ik jammer genoeg weer een mindere week gehad. Met heel veel verdrietige gedachtes. Gedachtes van ik kan niks, wat heb ik bereikt en wat heb ik mensen te bieden. Deze gedachtes komen af en aan bij mij. Vooral in periodes waarin ik alleen thuis zit geen werk heb en dingen die probeer te doen niks worden. Dan stop ik er heel veel energie in en een of ander manier hoeveel energie ik erin stop het wordt niks. Dit wordt dan zo frustrerend dat ik weer in een diep dal raak. Ik zeg zelf er is continu een zwart monster met mij mee alleen die is de ene keer heel groot en de andere keer kleiner. Maar elke dag ben ik tegen die monster aan het vechten. Elke dag wil ik de monster niet laten winnen. Ik wil de monster niet mijn gedachtes en mijn humeur over laten nemen. Maar soms wint de monster dan ben ik te moe om te vechten. Dan heb ik geen energie om de monster weg te jagen. Ik voel mij dan schuldig tegen over mijn gezin, want zij hebben dan ook te maken met de monster. Zij ...

 Aan tafel zitten met zijn allen moet een gezellig moment zijn. Vaak is dit jammer genoeg niet. Dit komt vooral doordat de overprikkelingen aan tafel. Meerdere personen aan tafel die moe zijn en een vol hoofd hebben. Vanavond was dit ook zo. En dan hebben we het geluk dat ikzelf en mijn man niet heel overprikkeld waren anders was het heel anders kunnen gaan dan hoe het vanavond gebeurt is. Het ging al anders qua eten. We gingen restje eten vandaag waardoor we niet allemaal tegelijk ons eten hadden, want het kon 1 voor 1 opgewarmd worden. De meiden hadden wel tegelijk hun eten. Voor het eten als mijn man thuis is vouwen onze handen. Onze middelste was vandaag zo begonnen. Dit snapte ik wel want we zaten nog niet allemaal aan tafel en haar eten stond al wel op tafel. Mijn man zei tegen haar, "moeten we niet eerst handen vouwen". Voor haar gaf dit even schrikken. Toen begon ze te huilen. Toen we haar vroegen waarom moet je huilen. Was haar antwoord "mijn hoofd is vol en hie...

 Eerste "gewone" week van dit jaar is weer voorbij. De kinderen weer naar school en peuterspeelzaal. En ik weer mijn ritme terug. Niet dus ik had een hele onrustige week en dit heeft wel heel veel gevolgen voor mij maar ook mijn gezin. Ik begon de week met volle moet, na een leuke vakantie met mijn gezin. Was ik eraan toe om even paar momenten voor mezelf te hebben. Jammer genoeg kwamen we er zondag achter dat onze cv stuk was en dus werd mijn week al heel erg anders. Mijn rust moment op maandag en dinsdag viel weg. In mijn blog  waarom rust pakken zo belangrijk is  heb ik hier meer overgeschreven. Maar hierdoor en nog wat dingen was mijn week heel erg vol. En dit heeft heel veel gevolgen voor mij en mijn gezin. Ik zal eerst eens uitleggen wat ik vorige week allemaal gedaan heb. Maandag moest ik eerst gaan regelen dat we weer warm kregen in huis en kon ik elektrische kachels ophalen bij mijn schoonmoeder. Toen dit allemaal geregeld was en ik even moment voor mezelf had we...

 Even een afspraak zit er voor mij niet in. Mijn middelste moest van de week naar de tandarts. Maar dit is voor niet ik doe dit even. Wanneer de afspraak gemaakt wordt, zet ik dit in mijn agenda. Meestal krijg ik een paar dagen voor de afspraak een herinnering. Dan controleer ik altijd als ik de afspraak goed in mij agenda heb staan. Ik bedenk dan ook, hoe laat is. Hoe laat moet ik dan weg. Ik wist nu waar ik moest zijn anders ga ik dit ook opzoeken. Wat heb ik nodig en wat moet ik regelen. Op de dag zelf controleer ik de herinneringsemail hoe laat is het. Al heb ik dit op meerdere plekken staan. Voordat ik weg moet dan controleer ik het weer. Is het echt de goede dag en de goede tijd. Dan die kant op. Ik ben altijd te vroeg. Want stel je voor er gebeurd wat.  We waren vroeg. Dus in de wachtkamer wachten. Dan controleer ik weer hoe laat moesten we er zijn heb ik dit goed. We werden later opgehaald, dan de tijd wat gepland was. Op zo'n moment ga ik twijfelen en pak ik de email ...

 Na 2 weken vakantie met iedereen thuis, was ik wel weer toe aan rust. Even niemand om mij heen en moment voor mezelf. Gelukkig zijn de meiden op maandag t/m donderdag alle 3 de ochtend weg. En mijn man is ook niet thuis. Dus kon ik dan een moment voor mezelf hebben. Ik had de maandag en dinsdag vrij gelaten zodat ik op deze dagen niks hoefde te doen. Dit vond ik al knap van mezelf want ik ben slecht in om rust te plannen. Maar toen ging alles anders. Onze cv ging stuk in het eerste begin leek die tijdelijk nog gemaakt kunnen worden. En zou op dinsdag de nieuwe cv geplaatst worden. Oké daar ging 1 ochtend rust maar scheelt ik had de maandag nog en hier kon ik wel rustig bijkomen. Nou nee niet dus. Zondag ging onze cv echt helemaal stuk. En we moesten echt wachten tot dinsdag. Gelukkig had mijn schoonmoeder nog 2 elektrische kachels die ik op mocht komen halen. Konden we het in ieder geval warm houden in huis. Alleen dit moest op maandagochtend. Dus daar ging mijn 2de dag rust. Dan ...

 Na 2 weken kerstvakantie moest iedereen weer naar school, peuterspeelzaal of aan het werk. We hebben onze vakantie besteed aan klussen. De kamer van onze middelste isoleren en naar haar smaak inrichten. Om de vakantie goed af te sluiten zijn we met zijn 5jes een dagje weg gegaan. Naar de spoorwegmuseum in Utrecht was winter spoor dus een leuk dagje uit. Om het uitje helemaal leuk te maken zijn we met de trein gegaan. Onze meiden wouden dit al heel lang en wat beter dan met de trein naar de spoorwegmuseum. Hoe leuk dit ook klinkt het geeft voor mij heel veel prikkels en organisatie. Het is voor de eerste keer dat we met de meiden zo lang in de trein gaan. We moesten overstappen en dit was ook weer nieuw. Gelukkig hebben we de meiden al wat groter en hadden we geen bagage mee. Ik ben een overdenker dus bedenk ook gelijk wat kan er mis gaan en hoe ga ik dan met de situatie om. Om mezelf rust te geven van te voren. Stippel ik de hele route uit en kijk ik ook de route ervoor maar voora...

 Wie ben ik eigenlijk? Zou me even voorstellen en wat over mij vertellen. Wil je nog wat anders weten vragen mag altijd hieronder. Mijn naam is Patty Schaafsma. Ik woon in Nieuwlande klein dorpje in Drenthe. Hier woon ik nu iets meer dan 4 jaar met mijn gezin. Ik ben getrouwd met Klaas. We zijn bijna 12 jaar bij elkaar waarvan 8 jaar getrouwd. We hebben samen 3 mooie dochters. Karlina, Marisa en Ranomy.  Ikzelf kom ook uit een gezin met 3 dochters. Ik ben je jongste van de 3. Heb bijna mijn hele leven in Hoogeveen gewoond. Ik had niet een leuke jeugd, dit kwam omdat ik van groep 1 t/m 3de van de middelbare school gepest ben. Dus in totaal 11 jaar. Waarom omdat ik anders was en teruggetrokken.  Van kleins af aan teken ik heel graag. Dit kon ik altijd met heel veel plezier doen in mijn eentje. Lekker rustig op mijn kamer. Mijn kamer was mijn toevluchtsoord. Niemand om mij heen en kon ik mezelf zijn. Mijn berenhemel want overal waar je kijk waren beren. Dit is en was mijn li...

 Wat leuk dat je op mijn blog kijkt. Ik ben deze blog begonnen om meer bekendheid te geven over autisme. En dan vooral autisme bij vrouwen. Autisme is een breed spectrum en houdt meer in dan de meeste mensen denken. Dit is 1 van de redenen om meer bekendheid te geven aan autisme.  Ik zelf had eerder ook het traditionele beeld van autisme in mijn hoofd. Dus had nooit gedacht dat ik dit zou hebben. En dat dit de reden was waarom ik al mijn hele leven met mezelf worstelde. En de reden waarom ik zo vaak een depressie heb gehad. Hoe kom ik dan aan mijn diagnose? Na de geboorte van mijn jongste in 2019 worstelde ik weer met een depressie. Ik wist dat het ergens aan moest liggen dan alleen depressie. Want het kwam steeds terug ondanks dat ik alle punten deed wat ik geleerd had toen ik tegen mijn depressie strijdde. Maar waar lag het dan wel aan? Dat wist ik niet en mijn behandelaars ook niet, maar keken ook niet verder. Tot ik een berichtje van een vriendin kreeg over een artikel ove...

 Alweer de 2 dag van het jaar 2023. Een nieuw jaar nieuwe herinneringen en nieuwe uitdagingen. Dus allemaal nieuwe kansen. Jammer genoeg is mijn jaar niet goed begonnen. Hopelijk is dit geen voorbode voor het nieuwe jaar.  Ik ben zelf niet echt een type die iets heeft met oud en nieuw. We doen nooit wat bijzonders, geen tradities hierin huis. Niet samen oliebollen bakken of kniepertjes maken voor ons. Mijn man heeft zelf gewoon geklust. We zijn bezig met de kamer van onze middelste dochter. Verder ben ik totaal geen fan van vuurwerk. Die knallen geven mij zoveel prikkels en het continu schrikken is niet voor mij weggelegd. Toen ik klein was was ik er zelfs harstikke bang voor. Sinds we kinderen hebben blijven we ook gewoon thuis met oud en nieuw. Heel af en toe 1 of 2 vrienden over de vloer. Lekker op de bank tv kijken. Maar afgelopen oud en nieuw wat anders. Met onze vriendengroep gingen we samen oud en nieuw vieren. 4 gezinnen bij elkaar. Heel gezellig maar ook heel erg veel...